Ίσως ήταν αυτό που, εν αγνοία του, αποπροσανατόλιζε από το πρωί τον Μαιγκρέ. Εννιά φορές στις δέκα, μια έρευνα, μια αληθινή έρευνα, τον βύθιζε απ’ τη μια στιγμή στην άλλη σ’ ένα καινούργιο περιβάλλον, τον έφερνε αντιμέτωπο με ανθρώπους ενός κόσμου που του ήταν άγνωστος ή που ελάχιστα γνώριζε, και έπρεπε να μάθει τα πάντα, τις παραμικρότερες λεπτομέρειες, μέχρι και τα τικ μιας κοινωνικής τάξης που δεν του ήταν οικεία.

Ο Μαιγκρέ, ανήμερα των Χριστουγέννων σ’ ένα χιονισμένο εορταστικό Παρίσι, μακριά απ’ το γραφείο του και τις γειτονιές του Παρισιού ή τις διάφορες μικρές πόλεις της Γαλλίας, διευθύνει μια έρευνα από το σπίτι του: το πρόβλημα είναι στους γείτονές του και το κοριτσάκι που μεγαλώνουν. Ο αναγνώστης βρίσκεται στον οικείο, καθημερινό χώρο του διάσημου επιθεωρητή, με τις μικροσυνήθειές του και την έντονη παρουσία της συζύγου του. Μια ιδιαίτερα ανθρώπινη πλευρά του Μαιγκρέ, σε μια ιστορία με αρκετό χιούμορ.

Η δεύτερη νουβέλα "Εφτά σταυροί σ’ ένα σημειωματάριο", μια από τις ωραιότερες χριστουγεννιάτικες ιστορίες του Σιμενόν, διαδραματίζεται στην αίθουσα των κεντρικών της Άμεσης Δράσης με τον τεράστιο χάρτη του Παρισιού και τα φωτάκια του που αναβοσβήνουν σε κάθε περιοχή της πόλης που έχει πρόβλημα. Είναι νύχτα Χριστουγέννων. Μια γριά τοκογλύφος δολοφονείται. Ένα δεκάχρονο αγόρι και ο δολοφόνος σε μια τρελή διαδρομή στο Παρίσι τα χαράματα μετά το ρεβεγιόν.
Το "Μικρό εστιατόριο της οδού Τερν" αρχίζει με την αυτοκτονία ενός Ρώσου σ’ ένα άδειο καφέ τη νύχτα των Χριστουγέννων, όταν η πόλη αρχίζει να γιορτάζει. Μια πόρνη αναλαμβάνει να σώσει μια άβγαλτη, χαμένη κοπέλα σε απόγνωση, που παρασύρεται από άντρες του υποκόσμου.

Σε μια πόλη στολισμένη και φωταγωγημένη που σφύζει από ζωή, ο Σιμενόν περιγράφει έναν άλλο κόσμο που δεν φαίνεται, πιο σκοτεινό και πιο μοναχικό. Στο κέντρο των τριών ιστοριών δύο παιδιά και μια κοπέλα - και τελικά, μετά την αγωνία και το αδιέξοδο, με παράδοξους τρόπους η γιορτή επιτυγχάνεται.